"Грушка"
Дзецi бяруцца за рукi, утвараючы круг, усярэдзiне якога становiцца хлопчык або дзяучынка. Гэта i будзе грушка. Дзецi ходзяць у карагодзе вакол грушкi, спяваюць песню, называючы iмя таго, хто стаiць усярэдзiне круга:
Мы пасадзiм грушку
Усе, усе,
Няхай наша грушка
Расце, расце.
Вырасцi ты, грушка,
Вось такой вышынi.
Распусцiся, грушка,
Вось такой шырынi!
Расцi, расцi, Грушка,
Ды у добры час.
Патанцуй, Марылька,
Паскачы для нас.
А ужо наша грушка
Распусцiлася,
А наша Марылька
Зажурылася.
А мы тую грушку
Усе шчыпаць будзем.
Ад нашай Марылькi
Уцякаць будзем.
Грушка усярэдзiне круга павiнна рабiць усё, аб чым спяваецца у песнi, - танцаваць, кружыцца. Пры словах песнi «вось такой вышынi», «вось такой шырынi» дзецi падымаюць рукi угору, разводзяць iх у бакi. Калi спяваюць «а мы тую грушку шчыпаць будзем», усе наблiжаюцца да грушкi, каб ушчыпнуць, i хуценька уцякаюць, а грушка ловiць каго-небудзь з дзяцей, ставiць яго на сваё месца усярэдзiне круга, i гульня паутараецца.
"Воўк i авечкi"
Выбiраюць пастуха i ваўка, усе астатнiя ўдзельнiкi гульнi – авечкi. Пастух ходзiць каля авечак i пяе:
Пасу, пасу авечачкi
Каля быстрай рэчачкi.
Воўк за гарою,
Я за другою.
Ваўка не баюся,
Палоўнiкам адбаранюся.
Прыходзiць воўк i кажа пастуху:
- Пастух, пастух, а табе бацька купiу гадзiннiк залаты. Я папасу авечак, а ты схадзiпаглядзi.
Пастух iдзе. У гэты час воўк крадзе авечку. Вяртаецца пастух, бачыць, што няма адной авечкi. Ён пяе:
А мне бацька гадзiннiк купiў,
Воўк авечачку схапiў.
Калi воўк пацягае ўсiх авечак, пастух iдзе шукаць iх. Ён углядаецца ў зямлю i гаворыць:
-Тут воўчы след, тут авечы, тут воўчы след, тут авечы…
Прыходзiць пастух да ваўка. Авечкi ў гэты час ляскаюць зубамi. Пастух пытаецца:
- Што ў цябе такое робiцца?
- Кросны ткуцца.
- Дай мне палатна.
- Нельга.
- Цi прабягалi тут мае авечкi?
- А якiя яны?
- Сiвенькiя.
- Пабеглi па сiвенькай дарожцы.
Пастух прыходзiць да ваўка ў другi раз. Авечкi ў далонi плешчуць.
- Што гэта ў цябе шумiць?
- Блiны пякуцца.
- Дай мне блiн.
- Гарачы.
Так паўтараецца некалькi разоў. Нарэшце пастух запрашае ваўка ў лазню. Воўк доўга адмаўляецца, бо яму, бачыце, дровы не падыходзяць. Але калi выбера ён дровы, пачынае мыла выбiраць. Потым прыходзiць воўк у лазню, а там авечкi сядзяць з пастухом. Яны накiдваюцца на ваўка i тармосяць яго.
"Баба Ёжка"
Удзельнiчае ў гульнi неабмежаваная колькасць дзяцей. Выбiраюць бабу Ёшку. У яе два сабакi – Байкал i Мухтар. На зямлi абводзяць круг. Гэта сад. Баба Ёшка i сабакi ў крузе. Усе удзельнiкi гульнi бегаюць па-за кругам i крычаць:
- Баба Ёшка, касцяная ножка!
Баба пасылае сабак лавiць дзяцей. Усе уцякаюць. Каго сабакi зловяць, той становiцца на месца бабiнага сабакi.
"У казла"
Хлопчыкi становяцца ў круг i гуляюць у мячык. У каго мячык упадзе, той працягвае рабiць тыя рухi, якiя пачау, i так да таго часу, пакуль нехта засмяецца. Таму, хто засмяяўся, запiсваюць лiтару «к». Так гуляюць, пакуль хто-небудзь з удзельнiкау не атрымае ўсе лiтары слова «казёл» i кропку. Тады «казёл» становiцца нагнуўшыся сярод поля, а праз яго ўсе скачуць.